CUENTO BORGESIANO

In a large room with coffee stains on the ceiling, a man is lying on his back.

A door opens and a man enters. I do not know this man nor the reason why he comes running at me this fast. When I realise I should duck or at least defend myself, he is already on top of me. A fight in which he only hits me and in which I only get beaten up takes place. I don’t care though. I just wait. The man must be tired because he stops hitting me. I’m lying on my back, my chin is bruised, I’m bleeding out of my left eye (it’s actually my left eyelid that’s torn and that’s bleeding inside my eye) and in my ears I hear this high and monotonous noise (What caused that? Did he hit me in the ear as well?). Still lying on my back and noticing that the ceiling is stained by three big coffeelike forms. Artistic patterns if u want. Footsteps. Loud footsteps. “You need ice for that eye of yours? It doesn’t look nice, you know? I mean, look at yourself!” The man I just hit turns on his side and tries to get up using the chair he sat in moments before I hit him. As soon as he realises the reality of his headache I’ll tell him why I hit him. I’ll tell him why I’ll kill him as well. Just before putting him out of his misery I’ll whisper my name in his ear and he will know. His eyes will go all white, and then I’ll
“Why did you hit me like that, you bastard? And how did you get in?” No reaction. Must have hit him too hard or maybe in an unhealthy spot. I miss my girlfriend.

In a large room with coffee stains on the ceiling, a man is lying on his back. A tiny river of blood is coming out of his left ear. Bottles cover the floor. One is broken. A ray of light reveals the dust floating in the air.




(18december2005, hung over on tom waits)

davidlynchmomenten

ik voel me leeg
opgezogen
zonder enige notie van emotie
geen enkele spat gevoel
BIZAR
BOOS
MISVORMD
vanbinnen

ik bekijk een winkel vervuld van
spionagemateriaal?
vanaf je gsm kun je vanaf nu zien wie er door het slot van je achterdeur staat te gluren
ZOMAAR
een winkel weggegooid tussen de rest

consumptie

ik bekijk een koppel dat elkaar fotografeert in een bijna lege metrotunnel
onnatuurlijk licht verlicht in een flits
GELUK
HONGER
naar

ENKEL PRIMAIRE GEVOELENS BLIJVEN ZONDER BELLEN BIJ JE BINNENVALLEN
ja
je bent mooi, beeldschoon, uniek, wild, teder en
allesdoenvergetend, maar
wil je me iets zeggen? doe het dan ook
schreeuw het luid
of blaas het zachtjes in mijn linkeroor of
verdwijn

een metro meert aan
een ondergrondse helleslang
bochtig slingert ze zich naar je toe
en opent ze haar poorten
ze sist
ik stap op
struikel
en val
op een dame
geen wijf, geen griet,

maar een Dame
zwart als de lijn tussen hemel en zee in een maanloze nacht
edel

ik bloos en verontschuldig me
ik verontschuldig me en ik bloos
de slang vult zich met ego’s
kauwend, blinkend
stinkend
maar niet Zij
ze leest de brief die ik haar nooit zal schrijven

Slang sist opnieuw en kreunt en trekt zich in beweging
Ze maakt snelheid enkel en alleen om af te kunnen remmen
nooit zal Ze daglicht zien
in Haar eeuwige nacht zal Ze mensen blijven vervoeren
WIJ
Haar schatten
HAAR PROOIEN die Ze nooit langer vast houdt dan enkele haltes

ZE KOKHALST ONS ALTIJD WEER UIT

ik voel me een vreemd wezen met m’n haren voor m’n ogen
mijn eigen cocon


ik schud m'n ogen vrij en zoek
twee witte parels in het ebbengouden gezicht naast me
maar vind enkel
twee neergeslagen nagelringen blinkend in het zwartspiegelende glas voor ons

Slang sist een laatste maal
ik kruip recht
stevig steunend deze keer

ik ontmoet je ogen als voor het eerst
ik voel je branden in mijn nieren
en vraag me af


(hoe lang je zal kijken)