als een stormram ik jullie huizen in
vraag ik jullie te verhuizen
of toch tenminste
af en toe
nederig ben ik allerminst
bescheiden nog veel minder
of toch misschien
heel af en toe want
er rust een reus op mijn schouders
een konijn met zilvergrijze vacht
geëtst gegroefd en getekend
door de winden van de tijd is hij
die zichzelf steeds terugkeren zag
in de gruwelijke oase van zijn ziel
een wereld, een gemeente
een overgrote eeuw op zich
of gewoon, een Reus
maar dan wel één die dicht
© 7
28/3/7 21.33
Geen opmerkingen:
Een reactie posten